ԱՆԸՍՏԳՏԱՆԵԼԻ ԱՆՍՏԳՏԱՆԵԼԻ Անստգիւտ. որ ինչ ոչ ստգտանի յայլոց կամ ի խղճէ անձին.
Զայս հարցեալ փորձեալ Աղէքսանդրու, եւ գտեալ անըստգտանելի զբժիշկն Փիլիպպոս. (Պտմ. աղեքս.։)
Ամուսնութիւն անըստգտանելի, որ ոչ հեշտ ցանկութիւն ունիցին կատարած, այլ հարազատ մանկանց զաւակ (սերունդ)։ Եւ զի՞նչ իցէ ի մտացն՝ անստգտանելի եւ անպարսաւելի ծնունդք, եթէ ոչ խորհուրդ բարիք եւ քաջք. (Փիլ. լին.։)
Կեանք զգաստք եւ անստգտանելիք. (Նար. ՟Հ՟Ա։)
Զչար խորհուրդն թողեալ՝ որոյ վասն ի սրտէգ ըստգտանիս, զանըստգտանելին խնդրեա՛ եւ կատարեա՛. (Լմբ. պտրգ.։)
Ունել զվարս անստգտանելի ճանապարհաց։ Գործ անստգտանելի ժրութեան։ Անստգտանելի բարեպաշտութեամբ։ Պաշտպանեալ բարձրացոյց անըստգտանելի օրինակաւ։ Տանել գրով ամբաստանութիւն անըստգտանելեացն (անմեղաց). (Պիտ.։)